z braku talentów postanowiłam zostać człowiekiem...

W końcu się zatrzymała.

Zziębnięte dłonie trzymała w kieszeniach mokrego płaszcza.

Nie miała siły. Uleciało z niej to wszystko, co gnało ją do biegu,

do pogoni za kimś, kto w jej głowie był cały, a w życiu do połowy.

Uleciało to, co chciało zrozumieć.

Nie miała siły. Ale wszystko z nią dobrze. Wszystko dobrze.

Tylko wypadł z jej kieszeni rok. Może niecały. Najlepszy.

Tylko potłukło się to ,o czym żałośnie marzyła i co dostała.

Tylko zmieszało jej się wszystko. Domieszało coś zbędnego.

Ale wszystko z nią dobrze, wszystko dobrze.