a gdybyś zatęsknił nie stchórz i napisz.

Dwóch ludzi patrzyło przez te same kraty. Jeden ujrzał kałużę, a drugi gwiazdy...

Może to co najlepsze mamy już za sobą, jednak to co się jeszcze ludziom nie śniło, wciąż jest przed nami...

Boże, istniejesz, wielbię Cię. Dałeś mi go, już na zawsze, na zawsze, na zawsze. Nie pozwól mu tam wracać. Wrócił. Fizycznie, psychicznie, duchowo. Co to za szczęście, gdy żyje się ze świadomością, że coś minęło, coś się straciło, odeszło bezpowrotnie, a to wraca do Ciebie w najmniej spodziewanym momencie z wyciągniętymi ramionami i sercem otwartym na Ciebie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Boże, co to za szczęście..

 

Tęcza przeplatała jej włosy... była szczęśliwa...

Nie wiemy o sobie nic, poznaliśmy się przypadkiem, połączyła Nas cienka nić, zerwała się. Nic po sobie nie zostawiliśmy, tak zwyczajnie.

trzeci podpunkt : nie wspominać

czego oczekiwałaś patrząc mu głęboko w oczy, kładąc dłoń na jego policzku? prawdy, potwierdzenia, a może zrozumienia? 

Wspomnienia ponoć nie bolą. Ponoć przynoszą ciepło i radość. Napełniają uśmiechem.Ponoć. A prawda jest taka, że wspomnienia ranią. Uświadamiamy sobie, że coś się skończyło, minęło bezpowrotnie.. Coś pięknego, magicznego, niepowtarzalnego.. Ale mimo wszystko wspomnienia wywołują uśmiech. Szkoda tylko, że uśmiech przez łzy.

 Gdybyś tu był, gdybyś tylko tu był.. to wszystko było by łatwiejsze. :(((