Spójrz czasem na świat, ten całkiem normalny

na stole stały cztery świeczki. pierwsza rzekła nagle. : „jestem dobrem – ludzie już mnie nie potrzebują, wiec mogę zgasnąć..” druga świeczka dodała. : „jestem sprawiedliwością, dziś nikt mnie już nie potrzebuje!” obie świeczki zgasły.. trzecia,zasmucona rzekła. : „jestem miłością – na mnie ludzie mają coraz mniej czasu,wiec i ja zgasnę..” trzy świeczki zgasły. do pokoju weszła młoda kobieta i ze smutkiem popatrzyła na zgaszone świeczki. czwarta świeczka odpowiedziała. : „nie martw się, jestem nadzieją, póki ja istnieje wszystko można zacząć od nowa..